Śmiano się kilka dni temu w GW z Amerykanów, którzy do przekładu tekstu na stronie krakowskiego konsulatu użyli automatycznego tłumacza. Nie trzeba chyba mówić, że wyszły totalne bzdury, bo taki tłumacz może co najwyżej służyć do ogólnego sprawdzenia o czym jest tekst. Wpadka konsulatu jest nieco kompromitująca, bez dwóch zdań, tym bardziej, że w Krakowie nie ma chyba kłopotu ze znalezieniem ludzkiego tłumacza.
Na forum niektórzy kpili z Amerykanów, a jeden bystrzak rzucił, że to pewnie nie komputer, tylko człowiek, którego konsulat wysłał do polskiej dzielnicy w Stanach na naukę polskiego. Takoż i powstał – przy pomocy Tomka i Pisklaka – poniższy tekścik instruktażowy dla ewentualnych przyszłych imigrantów, którzy chcieliby pracować w Hameryce na budowie. Nawiązuje on nieco również do opowiadania „Ślesorz”, zdaje się, że autorstwa Juliana Tuwima, które z ćwierć wieku przyprawiło mnie o konwulsje (ze śmiechu). Natomiast „cziskejk z piczesami” słyszałam w polonijnym środowisku na własne uszęta.
Kiedy się zaczyna pracę jako karpenter na kontraktorce, trzeba się zaopatrzyć w gana i sozo. Każdy też musi mieć skłera, bo dobrze wyskłerowana ściana trzyma lewo. Tomek jest bos, to jeszcze ma cioklajnę. Zwykłe bolki zaczynają karierę od noszenia plajłutu, tubajforów, tubajsiksów i tubajejtów na flory, ewentualnie biją hengersy. Pomagają też przy makrolajmach i kalatajsach. Drajła raczej nie noszą, bo to przychodzi później. A Tomek rysuje ściany, bejki i gejba oraz wyznacza walie (te stojące i te na sliperach) oraz hypy. Czasem też trafi się jakiś dormerek. Jak już gejba są gotowe, to jednym z większych zgryzów jest to, żeby się safety zgadzały, bo inaczej trudno jest robić feszki.
Trzeba też pamiętać o porządnych hedrach nad drzwiami, bo inaczej dżojsy pospadają z plejt; a jak hedry są bardzo ciężkie, to się je stawia na postach z paralajm.
Potem przychodzą safeciarze i robią safety. Jak safety są nisko, to sobie rozkładają steplederka, a jak wysoko – to muszą mieć skefo na drabinach. Safety ogólnie robi się z łanbaji. Pojawiają się też ruferzy z szinglami. Klną strasznie, jak dach ma dużą picz. Zaczynają zwykle od bejbików przy gejbach.
I trzeba pilnować, żeby wszystko dobrze było zrobione, oraz żeby na wszystko był permit, lajznes i insiura, bo inaczej przyjdzie powiesić się na rydżu!
Pogoda wczoraj była niemożliwa w sensie nie da się siedzieć w domu, gdy za oknem słońce, jaskrawa zieleń, błękit i kwitnące drzewa. Udaliśmy się zatem do Lincoln ZOO. Impreza jest teoretycznie darmowa, ale znalezienie parkingu w porze niewczesnoporannej graniczy z cudem. Można, rzecz jasna, stanąć gdzieś na zakazie, ale jest to nierozsądne, bo cały czas jeździ policja i smaruje jeden mandat za drugim. Lepiej jest odżałować $12 i stanąć na okolicznym parkingu płatnym.
W drodze powrotnej wysmażyliśmy zarys planu wycieczki na długi weekend pod koniec maja. Będziemy się chyba brać nad Niagarę – w sobotę dłuuuuga jazda nad Wodospady przez Kanadę (bo krócej, ale i tak chyba z 800 km), wieczorne oglądanie Niagary, nocleg, pół dnia jakieś Niagary w dzień (statek? Jaskinia Wietrzna?), powrót – nocleg może w okolicy Cleveland w Ohio – zwiedzanie – powrót do domu. Wychodzi na oko 1000 mil. W Cleveland jest do zwiedzania Cuyahoga Valley National Park (kto by się spodziewał parku narodowego w takim miejscu?), oraz Rock and Roll Hall of Fame. I na tyle nam pewnie starczy czasu :).
Poszukiwania wymagają niekiedy niezłej sprawnosci w zakresie wspinaczki oraz wyciągania nóg z grząskiego gruntu: 
Szyba zostaje wreszcie znaleziona:
Mozna teraz isć do włascicieli cmentarzyska i polecić im wyjęcie szybki i zainstalowanie jej w pojeździe. Koszt całosci przedsięwzięcia - ok. $100. 
W nocy włamano mi się do autka. Jest to nieprzyjemna historia – nawet nie chodzi o koszt, bo wstawienie nowej szyby nie będzie kosztowało fortuny. Nie ukradziono mi też nic wartościowego – nie trzymam w aucie pieniędzy, odkąd wprowadzono na autostradach I-passy. Złodziej zwędził jedynie odtwarzacz CD, ale się srodze zawiedzie, bo był to najtańszy Walmartowy model, który po tych kilku latach używania solidnie nawalał. Nie grał w zimnie, nie grał na upale, a w temperaturach pośrednich przerywał szpetnie. Kradziej zawiedzie się więc głęboko. Tym bardziej, że grzebał tam, gdzie zwykle się trzyma monety i nic nie znalazł. Gdybym nawet tam miała jakieś pieniądze, to na pewno jakieś kilka dolarów, bo ileż można mieć w monetach?
Żeby się tak niemiło nie kończyło, pozwolę sobie dodać nieśmiałą próbę „digi-scrapa”, czyli kartki z cyfrowego scrapbooka. Jest to na razie nieśmiała próba, bo po pierwsze nie mam wprawy, a po drugie, nie dostaje mi rozmaitych elementów dekoracyjnych, które można sobie ściągać z różnych miejsc w necie do koloru, do wyboru. Próbuję, bo mnie to ciekawi, ale jednak serce mnie ciągnie ku scrapbookom papierowym... Ale z trzeciej strony – albumy cyfrowe zajmują mniej miejsca i można je komuś pokazać... Sama nie wiem. Może za kilka lat się przestawię?
Wyczytałam dzisiaj w GW, że w Chicago będzie się budował największy wolnostojący wieżowiec mieszkalny na świecie... albo coś pokręciłam? Bo z tymi największościami bywa różnie, o czym pisałam już na poprzednim blogu. Zależy. W każdym razie w Chicago mają zbudować strukturę o kształcie obrzymiego wiertła - architekt nawiązuje ponoć do dymu z ogniska Indian, którzy mieszkali na tych terenach przed pojawieniem się Białych. Niektórym kojarzy się też ze źdźbłem preriowej trawy. A powstać ma do roku 2010 – 150 pięter. Dzisiaj ponoć przedostatnia instancja zatwierdziła plany, pozostała jeszcze jedna, ale ponieważ dotychczasowe zatwierdzenia cieszą się jednogłośnym poparciem, to ostatnie również nie powinno nastręczać trudności.
