prawie weekend

Poranna rozmówka – K dziwi się, że śnieg sypie i sypie.
K: Ależ tego śniegu tam na górze jest! Gdzie się to wszystko trzyma?
T: No właśnie się nie trzyma, tylko spada.

Ale mamy urozmaicenie! Nie podobało mi się odskrobywanie wewnętrznej strony szyby w aucie – to mróz zelżał, ale dowaliło śniegu po kolana. I grzebu grzebu rano. Kładzie tak od wczorajszego południa i na razie nie widać końca.

W taką zimę to nic, tylko siedzieć w chałupie i grzebać w papierze.

Wczoraj wieczorem doznałam zachwytu; oglądałam mianowicie fragment debaty Clinton-Obama i zasłuchałam się w ich angielszczyznę, szczególnie Hilary. Piękna, płynna wypowiedź, uporządkowana jasno w punktach, z rozbudowanym słownictwem, wygłoszona z uśmiechem i bez zająknięcia. Klasa! I były to odpowiedzi na pytania, a nie przygotowane zawczasu przemówienie. Słucha się z przyjemnością... i zasmuca się tym, że wielu polskich polityków kaleczy język kraju, którym stara się rządzić. Zdaje się, że GW nie poprawia cytowanych przez siebie wypowiedzi, tylko podaje bleblanie jak leci – o faktach autentycznych, o tym, że „prezydent nie posiadał tej wiedzy” (cóż za koszmarek językowy!); forma czasownika nie zgadza się z podmiotem, nie wspominając o totalnym zamieszaniu w zdaniach złożonych.Wiadomo, że jak się mówi bez przygotowania, to od czasu do czasu człowiek się przejęzyczy; jeśli jednak na okrągło bzdurzy i chachmęci, to coś jest nie w porządku. Gdyby tak egzamin z polskiego dla tych, którzy stają do wyborów...PS. I z angielskiego dla obecnego prezydenta USA :)