Na dodatek kobita kilka miejsc dalej uważa, że trzeba auto odpalać z pół godziny wcześniej, więc człek zmuszony jest wdychać spaliny (ha, swoje również, bo i ja odpalam na czas odśnieżania i odladzania.) Za to my wczoraj na kilka minut zakręciliśmy wodę w całym budynku, bo T wymieniał conectador de tocador czyli zaworek przy ubikacji. Ależ miałam power, kręciłam wielkim zielonym kurkiem i zabierałam wodę ludności w dwunastu mieszkaniach!
Na szczęście nikt spośród owej ludności nie zauważył suszy w kranie na tyle, żeby pofatygować się do piwnicy i sprawdzić, kto powoduje kłopoty. A bałam się - toć Szpion tuż-tuż, mieszka zaraz obok wejścia do Kurkowni. Na dodatek ciemno tam było, siedziałam z przygasającą latarką, którą wyłączałam, żeby się doładowała, więc na dobrą sprawę jarzyła się tylko komórka, bośmy mieli z T stałe łącze satelitarne - które stało się źródłem kolejnego dziwnego wrażenia, bo z jednej strony słyszałam łomoty w komórce, a z drugiej - echo tychże łomotów dobiegające rurą.
Kiedy zaś Misja Zaworek zakończyła się sukcesem, ukleiłam kilka kartek, poczynając od dwóch, w których głównym elementem są bombkowe wycinanki od Mrouh:
Lubię takie połączenia, lubię sobie o nich myśleć podczas klejenia - że bańki z jednego miasta w PL, biały papier z Ch., też w PL, fioletowy szlaczek z dolarowca (taka taśma samoprzylepna, chyba podróba washi), a grubszy biały karton ze sklepu drugiej szansy - z albumu, który rozłożyłam na czynniki pierwsze.
Kartek jest tak naprawdę więcej, bo się pojawiły zamówienia na zakładzie, ale przecież nie wszystko naraz :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz