[Metanotka: niniejsza seria postów napisała się po drodze, na wycieczce, jako że ze względów tłumaczeniowych pojechał ze nami laptop. Bardzo fajna sprawa - od razu można zapisywać wrażenia :)]
Do ostatniej niedzieli o Herbercie Hooverze wiedzieliśmy tyle, że był i że to właśniej dla jego upamiętnienia nazwano Tamę Hoovera na granicy Newady i Arizony.
 |
| Źródło |
Jadąc do małego miasteczka w Iowa, tradycyjnie wśród niekończących się pól kukurydzy, wśród prostych jak strzała dróg przecinających się nieodmiennie pod kątem prostym, też nie spodziewaliśmy się zbyt wiele – ot, miejsce urodzenia, pewnie będzie jakaś chatka, warsztat kowalski (bo ojciec Hoovera był kowalem), stara szkoła, grób. I biblioteka oraz muzeum.
Chatka była, owszem, i kuźnia, i trochę domków – a wszystko to tworzyło miniaturowe miasto z chodnikami z desek i żwirową drogą pośrodku. Bardzo ładne i przyjemne, szczególnie fikuśności w domkach.
 |
| Bardzo mały prezydent i były prezydent. |
 |
| Prezydencka kołyska |
 |
| To akurat nie są książki Prezydenta, ale zaintrygował mnie sposób ich noszenia. |
 |
| Śliczny miętowy domek |
 |
| Sala zebrań - na przykład schodzili się tu na medytację kwakrowie |
 |
| Powyższy budynek od środka. 1 - nie ma mównicy (dla księdza, pastora itp.) - ponoć każdy mógł się wypowiedzieć. 2 - panele na środku jeżdżą w górę i w dół, czyli można było regulować wielkość sali. |
 |
| Jednoizbowa szkoła |
Potem powędrowaliśmy do grobu – z którego to miejsca (na pewno zrobiono to specjalnie) kapitalnie widać domek, w którym urodził się prezydent (i vice versa).
 |
| Obok grobów jest preria (taki rezerwat), a nad prerią - wszyscy widzą co :) |
 |
| Tu spod grobu widać domek... |
 |
| ...a tu spod domku grób. |
Sam domek jest malusieńki – dwa niewielkie pokoiki (toć moja kraftownia chyba jest większa!) i tycia kuchnia, jakby przybudowana do pudełka z pokojami. I tam mieszkałi rodzice z trójką dzieci i ponoć jeszcze przyjmowali sporo gości.
 |
| Domek na archiwalnym zdjęciu oraz współcześnie. |
 |
| Kuchnia. To właściwie było wszystko. |
W bibliotece-muzeum była wystawa tymczasowa z kieckami Pierwszych Dam, ale nie wolno było robić zdjęć, więc niestety mamy tylko kilka zdjęć pożyczonych z innych stron – a tam były taaaakie cudeńka! Kilkadziesiąt przepięknych kreacji, od XIX wieku po Michelle Obama. Rękodzieło – szczególnie przy tych starszych sukniach – kompletnie zatyka. Staliśmy oboje (bo nawet T się podekscytował szmatkami) i analizowaliśmy wielką ilość szczegółów: falbanek, koralików, koroneczek, perełek, plisek, zakładek, hafcików – nie umiem sobie nawet wyobrazić, ile czasu zabrałoby stworzenie takiego dzieła – nawet w czasach, gdy istniały już maszyny do szycia.
 |
| Źródło |
 |
| Źródło |
 |
| Źródło |
 |
| Źródło |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz