921. palabras para hoy

Dostałam ostatnio małego szwunga na hiszpański. Na każdym kroku leżą kawalątka tego języka, więc rzucanie okiem na słówka nie wymaga żadnego wysiłku, to prawie jak totalne zanurzenie w języku. Maria w pracy odbywa krótkie konwersacje przez telefon z rodziną, więc tuż za przegródką mam żywe przykłady. W TV jest kilka kanałów do wyboru, w bibliotece sterty materiałów...

Napawam się więc tym wszystkim i cieszę jak dziecko, kiedy uda mi się zmontować jakieś sensowne zdanie. Nie mam jeszcze odwagi zagadywać do Marii w jej języku, ale obiecuję sobie, że wkrótce się przełamię.

Wiem, że wymowę zapewne mam kanciastą; do tego słyszę, że Meksykanie akcentują zupełnie nieoczekiwane sylaby, więc pewnie i tu utykam. Pisanie jest w lesie, bo ostatnio nagrywają mi się na mózg słówka z płyty słuchanej w aucie. Piętrzą się całe masy przeszkód, ale pocieszam się, że mam przynajmniej jakie takie pojęcie o cegiełkach w tej ścianie. Mają przykładowo dwa (albo i trzy) słówka na „być”. Rodzaje mają się nijak do polskich. Słowa pytające jakoś podobne do siebie. Cyferki tradycyjnie nie wchodzą. Czasowniki się końcówkują. Na domiar złego nie ma gwarancji, że słowa, których słucham, będą w stu procentach meksykańskie, bo skonsultowałam się z Marią i przynajmniej dwa, które wydawały mi się na tym cedeczku podejrzane, wyszły na hiszpańskie z Hiszpanii, a w Meksyku wysoce formalne. Uff.

Z drugiej strony – frajda to wielka, kiedy słucham TV i nawet jeśli nie znam słów, to słyszę z grubsza, gdzie strumień dźwięków dzieli się na wyrazy, a nawet czasem wyłapię coś i skojarzę. No i w ogóle nauka czegokolwiek zapobiega zwapnieniu mózgu, więc może takie ćwiczenia w sam raz się przydadzą w roku okrągłych urodzin :)