648. na ostrzu noża, czyli wyrzucam sobie

Wyrzucam sobie, że najwyraźniej wyrzuciłam niechcący mój ulubiony nożyk w kuchni. Z dziesięć lat miał, a nie ostrzyłam go ani razu, a ciął wspaniale, nawet przysłowiowe pomidory... Wygląda na to, że wyjechał do kubła razem z jakimiś obierzynami, czy coś, bo przekopałam kuchnię i ani widu, ani słychu. Ani błysku.

Nóż był marki Cutco, w sklepach takich się nie kupuje, bo to tylko sprzedaż z ręki do ręki, jak garnki Zeptera (?) albo inne poteflony. Poleciałam na ebay popatrzeć, czy by się nie dało odkupić w trybie natychmiastowym... ale za skąpa jestem, żeby z trzydziestu czy czterdziestu dolarów wyskoczyć celem nabycia nożyka.

A najgorsze jest to, że to już drugi taki przypadek... poprzedni nóż wyrzuciłam z 8 lat temu, ale byłam wtedy równie smutna.

T pociesza mnie jak może - proponował przykładowo, żebym sobie coś policzyła na jego nowym kalkulatorze, zakupionym dopiero wczoraj. Mogłabym sobie schody policzyć, gdybym... umiała. Nie chodzi o policzenie stopni bynajmniej, tylko jakieś tam kąty, spadki i odległości, różne takie czary budowlane.

Mówi też, że gdyby takie noże były w sklepach, to na pewno kosztowałyby kilka $$, a nie kilkadziesiąt. Dlatego ich w sklepach nie ma. Są za to inne marki, równie dobre. Powinnam sobie po prostu taki nowy nóż kupić i się nie martwić.

Co też uczynię.