587. po wycieczce

Uff, wróciliśmy z wyprawy – raczej długiej, jak na trzy i pół dnia – 1800 km dobiliśmy do licznika samochodowego, a nachodziliśmy się jeszcze ze dwadzieścia. Bo po wędrowaniu po Górach Kaskadowych już się nieco dłuższych szlaków nie boimy (co nie oznacza, że potem nie kwiczymy, bo nóżki bolą i cała reszta organizmu takoż.)

Wędrowaliśmy podziemnymi chodnikami w starej kopalni rudy żelaza...

...wyłaziliśmy na drewnianą skocznię narciarską (niektórzy wyleźli tylko do połowy, a i to na czterech kończynach – nie pojmuję, jak można się tam wytaskać razem z nartami. A jak się już wytaska, to się zjeżdża, bo schodzenie jest jeszcze gorsze :D)

...pływaliśmy też statkiem z oknami w dnie, co umożliwiało oglądanie wraków zatopionych w Jeziorze Górnym.

Zachwycaliśmy się niebywałą kolorystyką...

...i leśnym cyklem życia, nieustającym odradzaniem się i wykorzystaniem każdego centymetra kwadratowego powierzchni, gdzie można zapuścić korzenie.

A poza tym spaliśmy w namiocie i od dzisiaj tak właśnie będziemy podróżować! Zakup sprzętu zwrócił się po pierwszej nocy, namiocik rozłożył się w kilka minut (w drugą noc budowaliśmy go przy światłach samochodu, bo już zapadły ciemności, i też poszło szybciutko.) No i zasypianie wśród zapachu ogniska, a potem przebudzenie w zieleni, w porannej wilgoci... mniam. Tylko jeszcze lampę jakąś musimy nabyć oraz solniczkę turystyczną z klapką.