484. wiosna i indianin, czyli co mąż przynosi do domu

Dwa dni temu przyniósł wiosnę w postaci zwinietych jeszcze kwiatysiów. Umieścił je w szklanej tubie przy zlewie w kuchni, gdzie do tej pory mieszkał bambus z ikei, ale się wyniósł, bo nie był ładny. Lubię sobie przy kurodomostwie oglądać jakieś fajne zielsko, a te żonkile tak ładnie rozkwitły!

Ostatnio chłopaki pracują w dość dziwnym miejscu, mianowicie w... stadninie, gdzie przerabia się boksy na inne pomieszczenia. Nie jest to jedyna ciekawostka, bo okazuje się, że w domu jest cały jeden pokój kraftowy, pełen rozmaitych skarbów! Narzędzi, materiałów, literatury, prac skończonych i przerwanych. Nowy właściciel tej całej posesji nic na razie z tej kraftowni nie wyrzuca, ale T zapytał, czy może wziąć Indianina i w ten sposób mamy nową sztukę. Trzeba tylko jakoś haczyk domontować, bo na razie nie da się zawiesić.

Indianin przybył wczoraj do domu, zaczęłam go oglądać... i zadziwiłam się, bo choć naoglądałam się programów kraftowych od groma i książek też, nie słyszałam jeszcze o takim wykorzystaniu... zamków błyskawicznych!

Przestrzenie są wypełnione drobniutkim piaseczkiem (chciałabym wiedzieć, z jakim spoiwem, bo piaseczek twardy jest jak beton). Kolorystyka typowo south-westowa, czyli turkus, czerwonawy brąz, czerwony, zielony.

T przyniósł jeszcze maleńki obrazek z jabłkami haftowanymi wełną, ale zdjęcia wyszły mi zupełnie beznadziejne, więc przedstawię go przy innej okazji.