1316. I've got peace like a river... nie całkiem

Zastanawiałam się niedawno, skąd się wzięła fraza peace like a river - występująca na przykład w tej piosence:

.

Ano - z proroctwa Izajasza, na ten przykład:

Tak mówi Pan, twój Odkupiciel, Święty Izraela: Jam jest Pan, twój Bóg, pouczający cię o tym, co pożyteczne, kierujący tobą na drodze, którą kroczysz.
O gdybyś zważał na me przykazania, stałby się twój pokój jak rzeka, a sprawiedliwość twoja jak morskie fale.
Izaj. 48:17-18

Nie zawsze jednak jest tak pokojowo - przekonaliśmy się o tym w miniony weekend. T wypatrzył był w wiadomościach, że w niedalekiej miejscowości Marseilles, nieco na południe i na zachód od nas, podczas niedawnych ulew barki pourywały się od holownika i przydzwoniły następnie w tamę na rzece Illinois. Tak to wyglądało z lotu ptaka:

Zdjęcie autorstwa Straży Przybrzeżnej, pożyczone stąd.

Wygląda to jak zabawki, ale taka jedna barka ma w zaokrągleniu 50m x 10.5m i może przewozić nawet 1500 ton towaru, więc to nie żarty! Zdaje się, że tych uciekinierów było siedem, niektóre utrzymały się na wodzie, a niektóre niestety zatonęły.

Poniższa mapka pokazuje miasteczko Marseilles (niecałe 5000 mieszkańców), położone po północnej stronie rzeki, przed którą przejeżdża się po moście.

Na zdjęciu satelitarnym widać to trochę bardziej obrazowo: wspomniany most, a na wschód od niego tamę; jest też południowa odnoga - kanał dla barek i innych łodzi, kończący się niewidoczną na zdjęciu śluzą. Na brzegu północnym jest Visitor Center z niebieskozielonkawym dachem, przy nim parking (A) oraz ruiny starego młyna (B) i należące do niego kanały.

Literka C oznacza miejsce, gdzie spoczywały zatopione barki i odbywała się akcja dźwigania ich zawartości; patrzyliśmy na to z miejsca D.

Kiedy barki przydzwoniły w tamę i trochę ją naruszyły, zarządzono ewakuację miasta. Poniższe zdjęcie, pożyczone stąd, pokazuje, że całkiem niedawno Visitor Center pływał - nic dziwnego, że kiedy tam zaparkowaliśmy, wszędzie było pełno suchych traw, patyków i innego śmiecia, ułożonego w charakterystyczne pasy.

Ala też się z nami wybrała - z dumą powiem, że w jej językowym zamieszaniu angielsko-polskim słowo wycieczka jest niezmiennie polskie, często używane i lubiane. Nagrało się - miejmy nadzieję, że na zawsze i z pasją :)

A jak się jedzie na wycieczkę, to koniecznie trzeba się zapoznać z mapą.

Właściwie zbiegiem okoliczności daliśmy wczoraj Ali mój stary aparat po przejściach, który niby miał wyjechać na śmietnik, ale zakisiłam go wśród kraftów do rozbiórki na części. Jest nadal w stanie działającym - tyle, że klapkę z bateriami trzeba przyklejać taśmą i nie bardzo działa zoom, pękła jakaś sprężynka.

Dla trzylatki jest to jednak znakomita zabawka i nie będzie żalu, jeśli się popsuje na amen. Alicję sprzęt zafascynował dogłębnie, został spakowany do torby razem z soczkami i rodzynkami, a potem wypuszczała go z rąk tylko wtedy, gdy słychać było jakieś łomoty i należało sobie zatkać uszy.

Takoż i robiło się zdjęcia nad wzburzoną rzeką...

...Dziadek i Wnuczka, każde ze swoim aparatem, zawiesili się na płocie nad rzeką. Kto by się tam babcią przejmował :)

Potem zaś trzeba było sprawdzić, co się sfotografowało.

Niektóre fotki trudno by nam było zrozumieć - na przykład żwirek albo glebę; dla Ali było to jednak ćwiczenie celowania, bo meldowała, że teraz będzie na przykład fotografować dirt - no i był dirt na zdjęciu. I niech ta fascynacja światem i zdjęciami trwa jak najdłużej :) Tylko teraz Dziadek będzie musiał zabierać na wycieczki worek baterii, żeby obsłużyć TRZY aparaty :)