801. Wygrałaaaaaam! i gesso :)

Niemożebyć, wygrałam – grzebię w pamięci i nie mogę sobie przypomnieć, kiedy ostatnio miało miejsce takie wydarzenie. A wygrałam na słynnym Cynkowym Poletku, gdzie rosną pomysły, kolory i gry słowne; pojedzie do mnie superkolorowy notes na postanowienia – oto jego portret zwędzony z Cynkowego bloga:

Cieszę się jak dzieciak, chociaż troszkę mnie onieśmiela fakt, że trzeba będzie coś postanowić i wykonać, bo posiadanie takiego kajetu zobowiązuje. Zaraz zaczną się głębsze przemyślenia, bo skoro marnawo u mnie z bardziej długoterminowymi postanowieniami, to może się ich po prostu obawiam i nie dbam o życie tak, jak by należało? Hm. Może właśnie taki kop był mi potrzebny, żeby się nad tym zastanowić. A letnie kolory notesu zmotywują do działania.

To teraz będą tematy zaklepane wcześniej. Po pierwsze, zakupiłam gesso. Gdyby ktoś orientował się co do polskiej nazwy tej substancji, to proszę mnie oświecić, bo wiki nie ma polskiego odpowiednika, a słownik na gg mówi, że nie wie i w zamian proponuje czat z losowo wybraną osobą. Gesso (wym. „dżeso”) służy do „zaprawiania” płótna przed malowaniem, wygląda jak gęsta farba, jest zmywalne w postaci mokrej, a jak zaschnie, to już na wieki wieków. Występuje najczęściej w kolorze białym lub czarnym, ale można go mieszać z akrylówką celem uzyskania innych barw. Na papierze zaś zyskuje się dzięki niemu fajną fakturę.

Zrobiłam wczoraj ciemną nocą taga na manekinowe wyzwanie w KardKrazy – kartonik zasmarowałam gessem chwilami zmieszanym z zieloną farbą i wyrysowałam szpikulcem drobne kółeczka. Po zaschnięciu popaćkałam jeszcze perłowo białą akrylówką, brzegi potraktowałam zielonym tuszem i dodałam kropeczki z trójwymiarowej farby do szmatek. Oto rezultaty:


Zdziwiłam się, że kartonik jest nadal sprężysty, bo spodziewałam się, że po takim zagipsowaniu zesztywnieje; sprawia teraz wrażenie grubej tapety z fakturą, wręcz jakby ceratowatej. Poczekamy jeszcze – może po dłuższym suszeniu jeszcze się coś zmieni.