megafrustracja

Nie lubię ścielić łóżka - uważam to za marnację żywota (wyszło mi w obliczeniach, że jak się przez 60 lat codziennie przez 5 minut ścieli, to umyka jakieś półtora miesiąca.)
Nie lubię wnosić zakupów na górę, głównie przez to, że wszystkie cztery drzwi są samozamykające się, a dwa dodatkowo nie mają klamek, które da się otworzyć łokciem, bądź inną częścią ciała, tylko uchwyt oraz klamkę obrotową. Zakupy jednak wnosić trzeba, nie będziemy ich przecież wciągać na sznurku przez balkon i badrować sąsiadów z parteru. (Wystarczy, że kiedyś jaszczur zleciał z naszego balkonu na parter i potem Pisklak musiał wyjaśniać u Pani Bocian, którą tak nazywamy, bo ma długie i chudzieńkie odnóża.)
Jeszcze bardziej nie cierpię odkurzać odkurzaczem - to chyba jeszcze uraz z Polski, gdzie trzeba było co tydzień targać ciężki i strasznie klamociasty odkurzacz po schodach na piętro, a później, rzecz jasna, odnosić.
Ale NAJBARDZIEJ ze wszystkiego nie znoszę... zakupów. Mam tu na myśli zakupy ciuchowe i butowe na porę jesienno-zimową, a nie przykładowo wybór papierów w sklepie kraftowym.
Nadejszła zima, a u mnie z obuwiem cienko. Tzn mam kozaczki, ale w półbutach jednych pękła podeszwa, a w drugich lada chwila pewnie urwie się obcas. Takoż więc udałam się dzisiaj, bo nie ma wyjścia, dalej się nie da zwlekać. CZTERY GODZINY, kurka flaczek, grzebania w sklepach ciuchowo-buciarskich. Gleba. Albo płaskie ciapciaki, albo obuw na xpiculcach o grubości słonych paluszków. A ja chciałam zgrabne półbuciki, czarne, na obcasie 1-2 cale. Czyż to zbyt wielkie oczekiwania?
Fakt, że kopytka mam spore... ale przecież chyba nie jestem jedyna na świecie?
Dodatkowo jeszcze poprzymierzałam sobie sweterki i bluzki, bo trzeba jakoś w tej Polsce wyglądać. I tu też kłopot: sweterek musi być bardzo szczególny, żeby czasem nie GRYZŁ. Skórę mam niemożebnie wrażliwą, cóż na to poradzę, a najbardziej w okolicach szyi. Dziś nałożyłam próbnie taki dość miętki produkt, a tu jakby mnie ogniem żywym przypaliło! Ajajajaj. Na szczęście jeden taki włoski sweterek w ciemnym fiolecie się trafił, że nie pali.
No i oczywiście dżinsy to kolejny rozdział meganieszczęścia zakupowego. Walmart to jedyny sklep, gdzie można nabyć portki dopasowane kształtem do mojego rubensowskiego zadka; na wszelki wypadek przymierzyłam dziś chyba z tuzin w innych, porządniejszych sklepach, ale rezultaty były opłakane. Tyle, że naprzyglądałam się swojej figurze w rozmaitych lustrach. Ze wszystkich stron.
Skutek jest taki, że znalazłam się na dnie wielkiej depresji, na dodatek przytrzaśnięta przekonaniem, iż jestem najgrubszym i najniezgrabniejszym babskiem na wschód od Mississippi, ze stopami jak kangur, tylko o mniejszej skoczności. Ale nakopać bym komuś mogła, całkiem po kangurzemu, bom się sfrustrowała jak mało kiedy.