751. ścinanie kucyka, słuchanie języka

Nie jest to może coś, czym należałoby się chwalić, ale znalazłam w niedalekiej okolicy fryzjernię o wiele tańszą, niż standardowe. Ścięcie włosów to ścięcie włosów, nie chodzi mi o jakieś mega hiper specjalistyczne zabiegi, tylko o skrócenie w sposób umożliwiający życie w społeczeństwie. A w kolejce czeka cały rządek bardziej ekscytujących sposobów wydawania pieniążków.

Fryzjernia jest dość ciekawa – przede wszystkim mam wrażenie, że dość głośna; siedzi gość, który za pierwszym razem był w ubiorze krawatowo-koszulowym, ale wczoraj występował w klapkach i podkoszulku. Gość zdaje się nic nie tnie, tylko raczej pilnuje biznesu i kasuje zapłatę. Do tego jest kilka pań nożyczkowych, jedna trochę starsza, parę młodszych. Prawie bez przerwy coś tam gadają, pokrzykują, ale nie mam pojęcia co, bo – i tu dojeżdżam do wielkiego bonusu, jaki dla mnie wynika z tego salonu – mówią po... albańsku!

Dopytałam się zeszłym razem, bo mimo wnikliwego nasłuchiwania kompletnie nic nie rozumiałam; obstawiałam, że będzie to grecki albo właśnie albański (albański metodą eliminacji :), ewentualnie jakiś niewielki języczek na wymarciu. Ha! I w zasadzie trafiłam!

Jest to może trochę cudaczne, ale czerpię wielką frajdę ze słuchania czegoś tak egzotycznego, zupełnie niezrozumiałego. Człowiek się w końcu jakoś tam przekręcił przez kilka rozmaitych języków i choć nie potrafi się nimi posługiwać, to jakieś słowo znajome od czasu do czasu wyłowi, niczym małą złotą rybkę. A tu nic, zero, ani w ząb. Nic dziwnego – język to niby indoeuropejski, ale jakiś taki inny; dla zainteresowanych tutaj jest tabelka z porównaniem kilku podstawowych słów w mniej i bardziej znanych językach z tej grupy.

A na koniec historyjki – wycinanka łowicka, prezent dla głównej księgowej, fanki kraftów wszelakich: